posta kutusundaki mızıka

ali ural'ın mektuplar halinde yazdığı muhteşem kitabı. her mektuba ''sevgili dost'' diyerek başlar. ve; ''sevgili dost, eğer yeryüzündeki bütün elleri bir masanın üzerine koysalar, elini bulabilirdim onların içinden.''

yıllardır okumak isteyip bir türlü okumaya fırsat bulamadığım kitaptır. birçok yerde icinden alıntılar görüyorum son zamanlarda.

sevgili dost! bu sabah kuş sesleriyle uyandım. ne güzel değil mi? hayır, güzel değil! açık penceremden ok gibi dalıp yastığıma saplanan karga sesleriydi. kuş sesleri dediğimde aklına asla karganın gelmediğini biliyorum. bu, karganın da bir kuş türü olduğunu bilmeyişinden değil, karganın türünün en önemli özelliği olan güzel bir ötüşten mahrum oluşundan elbette. yüzümü yıkarken acaba diyordum; acaba türümüzün en önemli özelliklerini taşıyor muyuz? hareketlerimiz ve sözlerimiz nerelere saplanıyor? acaba insan denince hatırlanıyor muyuz?

--- spoiler --- ''şu günlerde ''iyi misin?'' sorusunu herkes aynı şekilde cevaplıyor: ''bu ortamda ne kadar iyi olunabilirse o kadar iyiyim.'' iç karartıcı haberler birbiri üstüne bir felaket kolajı gibi yapışıyor. yapışıyor da çantasını çaldırmamak için trenle peron arasına sıkışıp parçalanan kadın, akşam yemeğini iştahla yememize mani olamıyor. ormanlara atılan mazlum cesetler, izleyeceğimiz bir futbol maçının keyfine gölge düşürmüyor. sevdiğimiz insanlara karşı yapılan büyük haksızlıklar karşısında bile, dudaklarımızdan ancak birkaç zayıf cümle dökülebiliyor. üzüntü kalbe inemiyor, kalp buğzedemiyor.'' --- spoiler ---

uzun süredir mızıkam olsun istiyordum madem kitap da güzel unutmamak için buraya not alayım

dnr da öyle bakınırken indirimde son bir tane kalmış sert kapaklı versiyonunu buldum. kitap okumayı sevdiğim kadar tasarımıyla da yakından ilgiliyimdir. sırf bu yüzden aldığım, daha önce bir kez bile adını duymadığım bir kitap. biraz okudum hoş bir hitap şekli var yazarın, sanki bir dostunu dinliyormuş gibi oluyorsun. tamamını okuduktan sonra yorumlayacağım. ama naif bir kitap olduğu kanısındayım.

sevgili dost, aristo'nun tabiriyle,birbirlerine hoş ve faydalı görünmedikleri gün birbirlerini artık sevmeyen, dostlarla ne işimiz var. bizim, peygamberi ısırmasın diye ayağını yılan deliğinin üstüne kapatan ebu bekir'imiz, suikastı haber alınca peygamberin yatağına yatan ali'miz var. son yudum suyu birbirlerine gönderip sususz şehit olan sahabelerimiz var. bizim, iman etmedikçe cennete giremezsiniz, birbirinizi sevmedikçe iman etmiş olmazsınız, sizden biriniz kendisi için sevdiğini müslüman kardeşi için de sevmedikçe (istemedikçe) gerçek mümin olamaz, size aranızdaki sevgiyi artıracak bir şey söyleyeyim mi, selamlaşınız, hediyeleşin ki aranızdaki sevgi artsın, diyen bir peygambberimiz var! sevelim, sevilelim, dünya kimseye kalmaz, diyen yunus'umuz, düşmanın attığı taştan değil, dostun attığı gülden incinen hallac-ı mansur'umuz var. sevgili dost, dostluk gündüz görünmez; o, ateş böceği gibi yalnız geceleyin parlar.

8-10 sene önce aldım ve defalarca okudum belki.

"sevgili dost; bir zarfı açmak kadar kalbi titreten ne vardır.zarf mahremiyettir,mahrem olmasa da satırlar.bir köşeye çekilinir , yalnız okunur mektuplar."

"sevgili dost, herkes kaybetti , ölüm kazandı. mezar taşlarına "huv'el bâki" kazındı." ( huv'el bâki : bâki olan sadece o'dur)

uzun zamandır mektuplarımı ulaştıramadığım bir dostuma ithafen, kitaptan bir kesit. --- spoiler --- “sevgili dost, sen lazımsın bana ve önemlisin hadiselerden. çünkü büyük bir olaydır dostluk. çok büyük.” --- spoiler ---

sevgili dost, tahteravalliye yalnız başına çıkan aşağıda durmayı hak eder. sevgili dost, gel ve yüksel!

sevgili dost, indirdiler salıncaktan

sevgili dost, kim kazandı? atom bombasını hiroşima’ya atan mı? everest’in tepesine ilk kez varan mı? doksanıncı dakikada maçı alan mı? diriler mi, ölüler mi? çobanlar mı, sürüler mi? efendiler mi, köleler mi? kim kazandı? (#1996141)